Camdem

Ik heb gekozen om het nummer Camden van Gracie Abrams verder te analyseren. Het is een nummer over een meisje dat worstelt met hoe haar toekomst eruit ziet en of ze die überhaupt gaat zien(I can’t picture anything past 25). Ze is depressief maar probeert toch elke keer weer door te gaan. Ze bespreekt verschillende onderwerpen zoals depressie en eetstoornissen. Het nummer laat zien hoe moeilijk het is om het toch telkens weer opnieuw te proberen (toeing that line all of the time). Ze zingt voor een groot deel van het nummer op één toon, wat het eentonige gevoel in zulke situaties weergeeft. Ook herhaald ze vaak stukken tekst in het nummer, wat het door blijvende piekeren symboliseert. Ze vertelt een verhaal over haar leven en alle problemen die ze ervaart. Ze roept om hulp maar krijgt deze hulp niet(somebody notice how I'm trying).

Ik heb een tijdje nagedacht over hoe dit werk eruit zou moeten zien en hoe het gelinkt zou moeten worden aan het werk van Gracie Abrams. Het nummer is erg somber dus ik had al gauw besloten dat het werk zwart wit zou moeten zijn. Het centrale punt van het werk moet een meisje zijn die naar zichzelf kijkt maar zichzelf niet echt ziet. Dit linkt aan alle onzekerheden die worden benoemd in het nummer. Rechts zie je hier ook mijn schets.